نویسندگان:
(1) آمادور دوران، آزمایشگاه SCORE، موسسه I3US، دانشگاه سویا، سویا، اسپانیا ([email protected]);
(2) پابلو فرناندز، آزمایشگاه SCORE، موسسه I3US، دانشگاه سویا، سویا، اسپانیا ([email protected])؛
(3) بئاتریز برناردز، موسسه I3US، دانشگاه سویا، سویا، اسپانیا ([email protected]);
(4) ناتانیل واینمن، بخش علوم کامپیوتر، دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، برکلی، کالیفرنیا، ایالات متحده آمریکا ([email protected])؛
(5) Aslı Akalın، بخش علوم کامپیوتر، دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، برکلی، CA، ایالات متحده آمریکا ([email protected]);
(6) آرماندو فاکس، بخش علوم کامپیوتر، دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، برکلی، کالیفرنیا، ایالات متحده آمریکا ([email protected]).
زمینه مشخص شده است که برنامه نویسی زوجی علاقه دانشجویان را به علوم کامپیوتر، به ویژه برای زنان، افزایش می دهد، و بنابراین به نظر می رسد راهی برای کمک به رفع عدم حضور زنان در این زمینه باشد. با این حال، یکی از دلایل این عدم حضور، جو نامطلوب ایجاد شده توسط کلیشه های جنسیتی است که برای مهندسان به طور کلی، و برای مهندسان نرم افزار به طور خاص اعمال می شود، با این فرض که مردان عملکرد بهتری نسبت به زنان همسال خود دارند. اگر همین تعصب در برنامهنویسی زوجی وجود داشته باشد، میتواند بر خلاف هدف بهبود تعادل جنسیتی در محاسبات عمل کند. هدف. در یک محیط راه دور که در آن دانشآموزان نمیتوانند مستقیماً جنسیت همسالان خود را مشاهده کنند، هدف ما این است که بررسی کنیم که آیا دانشجویان مهندسی نرمافزار وقتی جنسیت درک شده شرکای برنامهنویسی جفت از راه دور آنها تغییر میکند، رفتار متفاوتی از خود نشان میدهند، و به دنبال تفاوت در (i) بهرهوری درک شده در مقایسه با برنامه نویسی انفرادی; (2) صلاحیت فنی درک شده شریک در مقایسه با صلاحیت آنها؛ (iii) سطح مهارت درک شده شریک. (IV) رفتار تعاملی، مانند فراوانی افزودن کد منبع، حذف، اعتبارسنجی، و غیره. و (v) نوع و فرکانسهای نسبی پیامهای محاورهای مورد استفاده برای رفتار مشارکتی در یک پنجره چت. اگرچه مطالعاتی در مورد عملکرد برنامهنویسی زوجی و ترکیب زوجهای جنسیتی وجود دارد، تا جایی که میدانیم هیچ مطالعهای در مورد تأثیر کلیشههای جنسیتی و سوگیری در خود جفتها وجود ندارد. روش. ما یک پلتفرم آنلاین (دو کد) ایجاد کردهایم که دانشآموزان را بهطور تصادفی در گروههای متوازن جنسیتی طبقهبندی میکند، آنها را به صورت جفت برای برنامهنویسی جفتی از راه دور (به اشتراک گذاشتن یک پنجره ویرایشگر و یک پنجره چت) مرتب میکند و میتواند به طور انتخابی یک یا هر دو شریک را در مورد جنسیت فریب دهد. دیگری از طریق استفاده از یک آواتار کاملاً جنسیتی. چندین رفتار به طور خودکار در طول فرآیند برنامهنویسی جفت، همراه با دو پرسشنامه و برچسبگذاری معنایی مکالمات جفتها اندازهگیری میشوند. ما مجموعهای از آزمایشها را برای شناسایی تأثیر، در صورت وجود، سوگیری جنسیتی احتمالی در تعاملات برنامهنویسی جفت از راه دور انجام خواهیم داد. دانش آموزان گروه کنترل هیچ اطلاعاتی در مورد جنسیت شریک زندگی خود نخواهند داشت. دانشآموزان گروه درمانی چنین اطلاعاتی را دریافت خواهند کرد، اما به طور انتخابی در مورد جنسیت واقعی شریک زندگی خود فریب خواهند خورد. برای تجزیه و تحلیل دادهها، جدای از بررسی پایایی دادههای پرسشنامه با استفاده از معیار آلفای کرونباخ و کیزر، برای هر متغیر پاسخ (1) گروههای کنترل و آزمایش را برای فاصله امتیازی بین دو تکلیف جفتی مقایسه میکنیم. سپس، فقط با استفاده از دادههای گروه آزمایش، (ب) نمرات را با استفاده از جنسیت درک شده شریک به عنوان یک متغیر درون-آزمودنی مقایسه میکنیم. و (iii) تعامل بین جنسیت درک شده شریک (در درون آزمودنی ها) و جنسیت آزمودنی (بین آزمودنی ها) را تجزیه و تحلیل کنید. برای تجزیه و تحلیل (i) و (ii) از آزمون t استفاده خواهیم کرد، در حالی که برای تجزیه و تحلیل (iii) از ANOVAهای مدل مخلوط استفاده خواهیم کرد.
برنامه نویسی زوجی یک الگوی همکاری رو به افزایش محبوب است که نشان داده شده است که ابزار مؤثری در آموزش علوم کامپیوتر است که با تأثیر مثبت بر نمرات، عملکرد کلاس، اعتماد به نفس، بهره وری و انگیزه ماندن [6] به ویژه برای زنان اندازه گیری می شود [19، 24]. در برنامه نویسی زوجی، دو شریک برای حل یک کار برنامه نویسی از نزدیک با هم کار می کنند. به این ترتیب، توانایی آنها در تعامل با یکدیگر کلیدی است. با این حال، این تعاملات تحت تأثیر سوگیری جنسی ضمنی [12، 18] است، مانند فرض اینکه زنان از نظر فنی کمتر صلاحیت دارند [18]. این یک پدیده به طور گسترده مشاهده شده است حتی در تنظیمات بسیار ساختار یافته [6، 13]. تحقیقات علوم اجتماعی نشان می دهد که رفتار فرد با یک فرد تحت تأثیر رفتار همسالان خود قرار می گیرد [8]. بنابراین، سوگیری جنسی ضمنی بر اساس ادراک همسالان ممکن است بر رفتار فرد تأثیر بگذارد و به طور بالقوه بر تجربه برنامهنویسی زوج تأثیر بگذارد.
در این کار، در یک محیط غیر هم محل (یعنی از راه دور) که در آن جنسیت همتایان را نمی توان به طور مستقیم مشاهده کرد، هدف ما این است که بررسی کنیم آیا دانشجویان مهندسی نرم افزار رفتار خود را زمانی که جنسیت درک شده شرکای برنامه نویسی جفت از راه دور تغییر می کند، تغییر می دهند یا خیر. مرد به زن یا برعکس توجه داشته باشید که، در حالی که ما میدانیم که بسیاری از دانشآموزان ممکن است خود را نه مرد و نه زن تشخیص دهند، کاوش اولیه ما عمدتاً بر تعاملات بین دانشآموزانی متمرکز است که به عنوان یکی از این موارد شناخته میشوند، تا بتوانیم یافتههای خود را با ادبیات موجود در مورد سوگیری جنسی ضمنی هماهنگ کنیم. سوگیریهای بالقوه در تعاملات شامل دانشآموزان سیال جنسیتی، غیر منطبق با جنسیت، یا غیردودویی موضوعی غنی و پیچیده است که شایسته مطالعه بعدی است.
برای رسیدن به هدف خود، ما قصد داریم نه تنها در بهره وری درک شده از برنامه نویسی جفتی در مقایسه با برنامه نویسی انفرادی، صلاحیت فنی درک شده شریک در مقایسه با خود، و سطح مهارت درک شده شرکا، بلکه در رفتار تعاملی نیز جستجو کنیم. به عنوان مثال فراوانی اضافه کردن کد منبع، حذف، اعتبارسنجی، و غیره، و نوع و فراوانی نسبی پیام های گفتگوی مورد استفاده برای رفتار مشارکتی.
برای دریافت بازخورد اولیه در مورد زیرساخت های پشتیبانی کننده پیشنهاد ما، دو مطالعه آزمایشی، یکی در هر دانشگاه، با تعداد محدودی از دانشجویان انجام دادیم، جایی که می توانستیم درک پرسشنامه های مورد استفاده برای جمع آوری داده های ذهنی، کاربرد برچسب گذاری پیام را بررسی کنیم. (شرح شده در بخش 2)، و قابلیت های پلتفرم دو کد که در زیر به اختصار توضیح داده شده است.
این مقاله است